Uji i kroit
E shikoja yllin nga dritarja e katit të dytë
Udha arrinte te uji mes malit ende të fjetur
Vinte e binte mes gurësh dhe `i yll tjetër
e ora e vjetër e dhomës jehonte nën dritë
Papritur më zgjohej etja të dilja në lojë
Apo të ngjitesha degë e degë majë manit
Në afsh luleje çkëmcoja pullat mintanit
Njëra ngjyrë e tjetra shpërthenin të agojë
Nëna vinte nga kroi me shtambë me vija
I dilja para me tasin e shembur në buzë
Mbushja ujë të freskët në ëndërr të vjetër
Zgjohej dhe vëllai i vogël e motra tjetër
Nëna qeshte me shami me ojme e në bluzë
Gjallërohej me atromë mali tërë gjithësia
Vdekja
Frymën e këputi babai në mollën e kuqe në yll
Nëna shikonte në qiell lutej shpirti të gjej qetësi
Fëmijët hynin e dilnin kujtimesh me lot në sy
Jashtë çilte pranverë dritaresh dëgjohej `i fyell
Shikonim të humbur me mendje në dumnicë
Çdo gjë mbeti veç ëndërr e bota e njëjtë përsëri
Trenat vinin e iknin e udha humbte larg në hi
S` do të arrinim të ktheheshim kurrë në toplicë
Më kujtohet kaq vjet më vonë ai zjarri i fjetur
Çdo gjë ec hijes së vet plak me mustakë burrë
Veç vdekja të ndjek çdo çast e s` ndalet kurrë
Ja tashmë iku dhe nëna unë pres hijes së tretur
Qefini xhepa s` ka nexhat më thotë agi me mall
Me `i pikturë punuar rishtas nga vjen andrallë
