AH, KY 6 MARSI 1991!…
( Sa kujtime e dhimbje na sjell! )
Nga MURAT GECAJ
Kam shkruar, më parë, për këtë datë të paharruar,
që zemrat e shumë shqiptarëve fort i pat’ copëtuar!
Sa shpejt ikën vitet, ato u mbushën plot njëzetetre…
Po, a e dini, vallë, se gati janë një jetë e tërë?
Atë ditë Tirana gjëmoi si një i fuqishmë tërmet
dhe ngjante se këmbë njeriu këtu nuk kishte mbetë;
vraponin e vraponin-vargua, plot të rinj dhe të reja,
sa dukej që njerëzve në mes iu ishte këputur jeta.
Nëna e baballarë u lebetitën e ata shumë lotuan,
të gjithë të shtangur, drejt portit të Durrësit shkuan.
Anija “Tirana” atë ditë priti plot miq të paftuar
dhe nuk e dinte aspak, se ku kishte për t’i dërguar;
mbi ujë e tallaze, me shpejtësi filloi të lundrojë,
deri sa në brigjet italiane udhën ajo e ndaloi.
Po, ankthin tone, a e merrni ju sot me mend,
se të gjithëve as toka aspak nuk na zinte vend?!
Nuk dinim ne asgjë, për djemtë as për vajzat,
Se ku, vallë, i kishte pëplasur e egër vala?!
………………………………………
Kjo histori është, tashti, plot njezetetrevjeçare,
po më kuptoni, se dhimbja nuk na është hequr fare,
mendja e sytë na kanë mbetur ne atje, përtejdeti
e përsëri sikur i ndiejmë lëkundjet e atij “tërmeti”.
Lexuesi im, më beso ti mua, që nuk jam poet,
por kur njeriu kujtesës detyrohet e i thërret
e dhimbjen sadopak dëshiron ta pakësojë,
atëherë, çuditësisht, niska që të vjershërojë…
U kërkoj të falur, për vargjet që më lart shkrova,
Por, kështu, mendje e zemër sadopak i lehtësova.
…………………………………………
Tani, më falni, se në Internet po më vjen sinjal
dhe në anën tjetër po prêt të lidhet me ne, njëri djalë;
pra, me figurë e zë, përsëri sot ne do të bisedojmë
e atë datë, aq të dhimbshme, përherë do ta kujtojmë!?…
(Shkruar, së pari, më 6 mars 2011, ora 20.00)
Tiranë, 5 mars 2020
I nderuar Pr. Dr. Murat Gecaj, Faleminderit për përshëndetiet tuaja në Fejzbuk me mbesën e Tashës sime, kalove nje jetë me Katerinën Tuaj, një jetë EDUKATORE, ju përshëndes, në Tiranë kthyer nga emigracioni largët… Dje sa kam mbërritur shtëpi e sot tërë paraditen, rënë Tiranës rrotull e takuar miq e shokë. Librari-kafe *VETERANI*, qëndra takimeve, me VETERANË e dashamirës të mijtë, Krye tyre i nderuari-Luftëtari veteran – *100 vjeçar, më 26 Mars*, Gjeneral – Ziqiri Mero, – Ky *MONUMENT i GJALLË* kuvëndon, lokali plot e përplot, deri veranda jashtë. Si *ndaluar* dhënien e dorës, situata parandaluese sëmundies, *KORONA-Virusi fundit. Po ne *Pasuesit VETERANË*, oqeanet kaluar e Atdheun përqafuar – S’ka zot që na ndalon…
Mes dashamirësve, Karshi tek *Kafe AGOLLI* PENA e Madhe. – MOIKOM ZEQO, si gjithnjë rrethuar me miq e shokë, kryesisht veteranë, që sa më pa, duke ditur se vij nga Toronto e Kanadasë, pyetja e parë – A ma takonje shkrimtarin e rallë, Veteranin e PENAVE tona në mërgim, Vangjush Ziko.!
Unë, me amanetin e tij, nga Torontua e Përqafoj. I miri gazetar i talentuar e dashamirësi im R Shehu, shkruan e buzëqesh. Aty, bërë traditë, takimi me mua, ish nxënëis viteve mes 60tës në Zallmer, sot gjysh, Rexhepi *i përndjekuri*… me nje të Ri nga Mneri Epërm, që unë, 83 vjeçar, ia harrova emrin, po mbiemrin jo, një fis i Mësussit parë të ati fshati, ndiesë pastë Sali Hida. Ju kërkova lejë… sot veç të përshëndetem…
U çmalla e kaloj tavolinë më tavolinë takoj të rrallë miq e shokë. Drejt e në shtëpi të Vetaranit tjetër, ky dhe i PENES, Sevo Tarifa, që sa më hapi derën Nipi, Seva 93 – vjeçari del me robdishan nga Banja e kësaj mes jave. Ashtu me peshqirin krahëve përqafiohemi. Rasti i rallë. Fliste vetë, për shëndetin e tij Mashalla. Sa shkëbyem falë përshëndetëse deri nga e biaj në toront dhenë e lashë të vishej dhe drejt tek tjetri veteran Apostol Kotani. Ç’të them egjej me turrave dorëshkrim deri fotokpje fotografi ngjarie lufte, deri 6 Marsin e 1991, që ju i nderuar Murat geca na shkruani sot prag asaj dite të dhimbëshme e të pa harruara atë GJËMË. Apostoli i vetm në shtëpi me një të nderuar *pasuese veteran*, që i shërbente si e bija, aktualisht në Itali, që po e priste, shkuar ër të parë fëmijët e saj atje lindur…
Të fundit ani se lodhia më këputi, i shkova në shtëpi shokut që student pr Jorgo Cama. që ne e thërresim Xhoxhi me shoqen e jetës ne krah te mirë ekonomiste një jetë dhe emigracionit provuar,tashmë në atdhe kthyer,pa tjetër me mendien tek,djemtë atje tejoqeanit, me nia e mbesa gëzuar. Nu na doli koha të bisedonim për vite ndarë *NIAGARA* – Toronto – unë ai-në Florida. U kënaqëm që do emi bashkë, këtë PRANVERË mes Tiranës sa mbarë vendi. Ndihemi ta Rinuar, edhe pse Ai sa kaluar një ndërhyrie kirirgjikale, nën kujdesin e Vëlla Petraqit Pr. Dr. në pension. me dhimbiet për ndarjen nga jeta së fundi të motrës madhe, bashkmoshatare me mua sa vëlla Nikosë Pionieri Kuadër *i Kombinatit Tekstileve* Tiranë, shkua pame të ndieri baba Vasilit dhe Nënë Athinasë, miqtë e mij të rallë ne studente, unë, njëherrësh puntor.
Shtëpia e tyre mes Lagje *1 Maji* më kujtoi atë vitin e nissies së Fakultetit une, Mjekësine Amabet babai; *Bëmani djalin e vogël Doktor, çlirimi erdhi, se nga mungesa etij, mes Zavalani te Dangëllisë, pas Torturave *gjermano-baliste*, deri shtëpine djegur-të shpëtojë njerëzit, vëndi çliruar. Paste jete Qeveria-Përmetit sa Beratit *mbodhësi* – (testanent mars 1945-ndarë nga jeta)… Me këtë bisedë të dhimëshme, mbylla këtë takim, vitet qoftëlargu ndarë… Mua 83 vjeçarit, fatmirësisjt pa shkop, ani se kaluar, deri ishemi cerebrale mes Torontos tetorin e kaluar, mirë që mbeti tranzitorr, lënë për tu kthyer tretur në ATDHE. Mas qoftë i fundit udhëtim andej nipa e mbesa, të vajzës sa dipllomuarm të djalit buzëqumësht, Belgjika pritur.
Ju priftë shëndeti e realizuar amanetin e Gjyshit *Bjerini BOTËS anë e MBANË po MOS e HARRONI VATANË*. Me Autobuzin e *Unazës* sa të *Uzinës Traktori *mbrita në shtëpi, tej *Fushës *Ali Demi*. Ora po shkon tre e mes ditës, drekosem, sa qortoj veten, për mos rezistenca, si 83 vjeçar, në mbyllie, të vija tek Ju. Merak mbetur, sa po komunikoj, me këtë koment, jo për 6 Marsin 1991-shit, që mos ardhtë kurrë. (juve aleminderit, Pr Murati, për MEMORIN shoqërore e BËNI më të një pasthirme;
*AH ky 6 Marsi 1991… Unë shtoj *Mos u përsëristë kurrë, se na NJOLLOSI flamurrë*! Do festojme Bashkë 7 Marsin nesër (u gdhifsha e ju gjeça mirë* Heronjtë e mij të GJALLË nga vite me 60-ta me Ju. Në malësi të Shëngjergjit MISIONIN e Arrësim-Kulturës nisur, me KATERINËN TUAJ, KAPEDANE 18 vjeçare me Ju lidh jetë, Gazetari ARDHSHËM sot PR. DR. i nderuar Muraz Gegaj. Tek Kafia me 5 shokët kolegë dua tiu takoj, deri i miri nga Durrësi; kolegu – Tarellit… Mirë ju gjeça. Oqeane e dete kaluar. me Ju për Tu takuar, 84 Vite, dua ta nis mes JUSH.
I nderuar Pr. Dr. Murat Gecaj,
Faleminderit për përshëndetiet tuaja në Fejzbuk me mbesën e Tashës sime, kole nje jetë me Katerinën Tuaj, një jetë EDUKATORE, ju përshëndes, në Tiranë kthyer nga emigracioni largët… Dje sa mbritur shtëpi e sot tërë paraditen, rënë Tiranës rrotull e takuar miq e shokë. Librari-kafe *VETERANI*, qëndra takimeve, me VETERANË e dashamirës të mijtë, Krye tyre i nderuari-Luftëtari veteran-*100 vjecar, më 26 Mars*, Gjeneral-Ziqiri Mero, – Ky*MONUMENT i GJALLË *kuvëndon, lokali plot e përplot, deri veranda jashtë. Si *ndaluar*dhënien e dorës, situata parandaluese sëmundies, *KORONA-Virusi fundit. Po ne*Pasuesit VETERANË*, oqeanet kaluar e Atdheun përqafuar – S’ka zot që na ndalon…
Mes dashamirësve, Karshi tek *Kafe AGOLLI* PENA e Madhe. – MOIKOM ZEQO, si gjithnjë rrethuar me miq e shokë, kryesisht veteranë, që sa më pa,duke ditur se vij Nga Toronto e Kanadasë, pyetia e parë – A ma takonje shkrimtarin e rallë, Veteranin e PENAVE tona në mërgim, Vangjush Ziko.! Unë, me amanetin e tij, nga Torontua e Përqafoj. I miri gazetar i talentuar e dashamirësi im R Shehu, shkruan e buzëqesh. Aty, bërë traditë, takimi me mua, ish nxënëis viteve mes 60tës në Zallmer, sot gjysh, Rexhepi *i përndiekuri*.. me nje të Ri nga Mneri Epërm, që unë, 83 vjecar, ia harrova emrin, po mbiemrin jo, një fis i Mësussit parë të ati fshati, ndiesë pastë Sali Hida. Ju kërkova lejë… sot veç të përshëndetem…
U çmalla e kaloj tavolinë më tavolinë takoj të rrallë miq e shokë. Drejt e në shtëpi të Vetaranit tjetër, ky dhe i PENES, Sevo Tarifa, që sa më hapi derën Nipi, Seva 93vjecari del me robdishan nga Banja e kësaj mes jave. Ashtu me peshqirin krahëve përqafohemi. Rasti i rallë. Fliste vetë, për shëndetin e tij Mashalla. Sa shkëbyem falë përshëndetëse deri nga e biaj në toront dhenë e lashë të vishej dhe drejt tek tjetri veteran Apostol Kotani. Ç’të them egjej me turrave dorëshkrim deri fotokpje fotografi ngjarie lufte, deri 6 Marsin e 1991, që ju i nderuar Murat geca na shkruani sot prag asaj dite të dhimbëshme e të pa harruara atë GJËMË. Apostoli i vetm në shtëpi me një të nderuar *pasuese veteran*që i shërbente si e bija, aktualisht në Itali, që po e priste, shkuar ër të parë fëmijët e saj atje lindur…
Të fundit ani se lodhia më këputi, i shkova në shtëpi shokut që student pr Jorgo Cama, që ne e thërresim Xhoxhi me shoqen e jetës ne krah te mirë ekonomiste një jetë dhe emigracionit provuar, tashmë në atdhe kthyer, pa tjetër me mendien tek, djemtë atje tejoqeanit, me nia e mbesa gëzuar. Nuk na doli koha të bisedonim për vite ndarrë *NIAGARA*-Toronto- unë ai-në Florida. U kënaqëm që do emi bashkë, këtë PRANVERË mes Tiranës sa mbarë vendi. Ndihemi ta Rinuar, edhe pse Ai sa kaluar një ndërhyrie kirirgjikale, nën kujdesin e Vëlla Petraqit Pr. Dr. në pension. me dhimbiet për ndarien nga jeta së fundi të motrës madhe, bashkmoshatare me mua sa vëlla Nikosë Pionieri Kuadër* i Kombinatit Tekstileve* Tiranë,shkua rparne të ndieri baba Vasilit dhe Nënë Athinasë, miqtë e mij të rallë ne studente, unë, njëherrësh punëtor.
Shtëpia e tyre mes Lagje *1 Maji* më kujtoi atë vitin e nissies së Fakultetit une, Mjekësine Amabet babai; *Bëmani djalin e vogël Doktor, çlirimi erdhi, se nga mungesa e tij, mes Zavalani te Dangëllisë, pas Torturave*gjermano-baliste*, deri shtëpine djegur-të shpëtojë njerëzit, vendi i çliruar. Paste jete Qeveria-Përmetit sa Beratit *mbodhësi* – (testanent mars 1945-ndarë nga jeta)… Me këtë bisedë të dhimëshme, mbylla këtë takim, vitet qoftëlargu ndarë… Mua 83 vjecarit, fatmirësisht pa shkop, ani se kaluar, deri ishemi cerebrale mes Torontos tetorin e kaluar, mirë që mbeti tranzitorr, lënë për tu kthyer tretur në ATDHE. Mas qoftë i fundit udhëtim andej nipa e mbesa,të vajzës sa dipllomuarm të djalit buzëqumësht, Belgjika pritur.
Ju priftë shëndeti e realizuar amanetin e Gjyshit *Bjerini BOTËS anë e MBANË po MOS e HARRONI VATANË*. Me Autobuzin e *Unazës* sa të *Uzinës Traktori* mbrita në shtëpi, tej *Fushës *Ali Demi*.
Ora po shkon tre e mes ditës, drekosem, sa qortoj veten, për mos rezistenca, si 83 vjeçar, në mbyllje, të vija tek Ju. Merak mbetur, sa po komunikoj, me këtë koment, jo për 6Marsin 1991-shit, që mos ardhtë kurrë. (juve aleminderit, Pr Murati, për MEMORIN shoqërore e BËNI. më të një pasthirme;
*AH ky 6 Marsi 1991…
Unë shtoj *Mos u përsëristë kurrë, se na NJOLLOSI flamurrë*! Do festojme Bashkë 7 Marsin nesër (u gdhifsha e ju gjeça mirë* Heronjtë e mi të GJALLË nga vite me 60-ta me Ju. Në malësi të Shëngjergjit MISIONIN e Arrësim-Kulturës nisur, me KATERINËN TUAJ, KAPEDANE 18 vjeçare me Ju lidh një jetë, Gazetari ARDHSHËM sot PR. DR. i nderuar Murat Gegaj. Tek Kafia me 5 shokët kolegë dua t’iu takoj, deri i miri nga Durrësi; kolegu- Tarellit… Mirë ju gjeça. Oqeane e dete kaluar. me Ju për Tu takuar, 84 Vite, dua ta nis mes JUSH.