Dy poezi nga Musa Jupolli

0
816

Musa Jupolli

Eh! Vëlla !

Mentor Thaqi-t

Ç’presim vëlla ?
Përse e lejuamë këtë mëri
Këtë tufatje,
Na thanë se jemi t’vetmit për shpetim
Ç’presim ?
Po ç’kemi gjë më të shtrenjtë vëlla se Atdheun
Po Atdheu është fryma, buka e fëmijëve tanë
Që nuk e shijuamë as vetë, po e ëmbël duhet të jetë
Pastaj, Atdheu është drita e syve
Ta ruajmë këtë dritë mos të verbohemi
T’mallkuar qofshin “ata” që i zunë frymë Atdheut
*
Vëlla, janë orët e vona t’natës e unë po të shkruaj
Për brengën që të pjek në shpirt !
E di !
Me grusht në gjoks na qelluan
Na lënduan, dijën nuk mund ta na e shuajnë
Universiteti ynë nuk harron
Ditari im dridhet me dhimbje
Paradoksi “përqaj dhe sundo”
Më është bërë Atdheu im
Shkarko e ngarko sipas hipokrizisë
Doktrinë e armiqësisë !
*
Në vend të verës vëlla, një gotë helm
N’hapje të perdës n’Operën e Prishtinës
Operën metafizike timën vëlla
Mund ta lozin vetëm Rilindasit e mi
Në përkrahje
Kundër politikë-ideologjisë së djallit
Të veprimeve idioteske drejt tragjedisë
E iluzioneve të totalitarizmit !
*
Me grusht vëlla më qëlluan DREJTËSINË
Me PENË do ta godasim padrejtësinë
Thirrje akademike po të bëj vëlla
DARDANINË e kem borxh !
*
Bashkatdhetarë të nderuar, jehona e urtësisë
Filozofia e intelegjencës kalon përmesj jush
Përmes penës sonë që të njihet Rima e Atdheut
Në fajësi, apo pafajësi të një “konflikti”

Në fajësi, apo në pafajësi të një kontrate morale për NE !

————————————————-

Europos

N’emërim të Th(Z)otit,
N’udhëtim tej brigjeve,
E kësaj bukurie,
Afrodita n’dëshminë tonë !
Europos,
Iliada pellazge, kjo bukuri e jetshme,
Themistoklë e në prag të Dhijatës,
Në trashegimi të gjeografisë, ai Herodoti,
Atlantida në luftë…
Ulisi në rikthim,
Penelopë nuk tradhëton,
Si të bindet Poseidoni ?
Një shpirt që nuk udhëton,
Dashuria i mungon,
Përvlon, djeg e shkrumon,
Zë e zemër poeti !
Europos,
Alexandri n’filozifi t’Aristotit,
N’udhëtim tej historisë,
Vie kohë,
Na iku Justiniani,
Besimi i shpallë luftë besimit tjetër,
Pikëpyetjet ranë në konflikt,
Kërkimet stilistike,
Epika jonë deri në lindje të një legjende,
E quajmë Gjergji Kastrioti,
Në kuptimësi t’analogjisë,
Kronika e Arbërisë !
Europos, nga kjo bukuri t’emëruam,
Me këtë gjuhë që e flasim edhe sot,
Me këtë FLAMUR !

Dërgoi për publikim, Gjin Musa, gazetar

PËRGJIGJE

Ju lutem, shkruaj komentin tuaj!
Ju lutem, shkruaj emrin tuaj këtu

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.