GOMERËT E SYTARIT
Arben Çokaj
Pëllasin përditë gomerët e Sytarit,
Gomerët arabë…
Dikur turku këtej kaloi
Vrau e preu e masakroi
Na shembi si racë, na islamizoi
E formulën gjenetike na e ndryshoi
Na turqizoi…
Disa ndjehen krenarë
Të identifikohen si turq,
Si racë e mesme e ulët, e shohin
Me madhështi lart, racën e ulët,
Të mesme, kaq poshtë kanë rënë…
Dhe ne s’po dimë të ngrihemi si komb
Kaq poshtë kemi rënë…
Bota e përparuar ecën drejt zhvillimit
Gomerët arabë na tërheqin pas,
për në shekullin e 7-të
Beduino-arabë…
Të duash veten, je serbo-grek, thonë
Të duash turkun, shehadet
Tamam – tamam,
në dhierjen e tyre të përditshme
Për njerëzit me mend në kokë,
Kjo që bëjnë këta me altoparlante
Gomerët e Sytarit
Hiç s’ka lezet!
Ia bëjnë vetes, na e bëjnë edhe ne!
Po ne pse rrimë e dëgjojmë?
Përse nuk ngrihemi, të reagojmë?!
