HARRESA
… Nje kohe e larget hesht tani,
Gjurmet e tua, gjetjet i mbuluan.
Dite ne kalendar nuk ka, ti e di.
Pa fjale ti ike duke lene lotin e thare.
U fshi alfabeti i kujteses…
Timgujt, fjalet u bene hi,
Atje ne autostraden e hareses…
Me gome te madhe magjike, jeta e fik ate qe shkon.
Vec kujtim mbetet, gricen… shtyhen.
Kujtime, te bukura, te brishta, te hidhura.
Dhe ndez nje tjeter drite, e bukura jete…
Ne horizontin e purpurt,
nje ndenje te re dhuron…!
– Adriana Benga –
Dërgoi për publikim, Gjin Musa, gazetar
