Poezi nga Nikoll N. Ulndreaj

0
731
Nikoll Ulndreaj

Nikoll N. Ulndreaj, poeti qe ne çdo rast te magjepes me krijimet e tij brilante.
/Gj.Musa

AH, BJESHKËMIRA IME PO Ç’E DESHE

Ah, bjeshkëmira ime po ç’e deshe
Kur kishe gjelbërim të vësh qeleshe
Gonxhja e luleborës në larë bore çeli
E këngës ia mori çokthi e harabeli
Qiell i qelqtë me re të bardha
Lumi i kaltër me valët pulëbardha
Gjelbrimplot në rudina e rrëza
Flladi këndon sikur thëllëza
Ujëvara e ylbere valle hedhin tek pasqyra
Qesh Tanusha, qesh gurra, qesh natyra
Zemër e shpirt se ç’u ndezën flakë
Me shkri borën mbi zambakë
Ah, bjeshkëmira ime po ç’e deshe
Kur kishe gjelbërim të vësh qeleshe
E tani dridhem të të puth e të përqafoj
Acari më ngrinë, më bën të rënkoj
Dhe ti moj bjeshkë serish m’u shfaqe
Hënën byzylyk, me një nishan në faqe
Njomëza fluturon ndër ograje e pyje
E ty të flakërinë në qafë gjerdani me yje
Ah, bjeshkëmira ime po ç’e deshe
Kur kishe gjelbërim të vësh qeleshe
Gonxhja e luleborës në larë bore çeli
E këngës ia mori çokthi e harabeli
Tiranë me dt. 22. 04. 2017

VERËN SJELL ME SYTË E ZI

Më kish humbur vetja ime
E kam gjetur në sytë e saj
Vjedh më kish një jetime
Buzët llavë e sytë me vaj
Sytë e saj zjarr e pishë
Në lojë me të më futi fati
Fshihte hënë nën këmishë
Në errësirë mbetej fshati
Zemra mbushej afsh prushi
Buza-buzë e dhembje plot
Hëna bëhej kokërr rrushi
Buza në gaz e sytë me lot
Çmend më ka vasha e sertë
Lule kumbull lule qershi
Ku e puth mbi rremb i blertë
Verën sjell me sytë e zi

PIKËLLOHEM PER FATIN TIM

Pjesa e nëndtë
Me ikjen e dallëndysheve ika dhe unë në dheun e huaj
Mbështjellë me ethe duke u dridhur si thupra në ujë
Në muzgun e krisur të një mbrëmje me gjemba
Gjymtyrë-thyer i ndezur flakë po flakën s’mund ta shuaj
Më sillet rreth koke toka me shkëmbinj e dete
Ndihem i mpirë, më errësohen sytë, s’jam më në vete
Më dridhet trupi si një i vrarë i gozhduar në mure
Si për mort po dal nga dyert e kësaj jete
Stinë më stinë nga pas më ka ndjekur një fat katil
Hënë e diell dritë më bëjnë ditënatë veç sa një kandil
Një fill shprese si e ciganit më merr përdore
T’mos humbas pa nishan deti t’më përpi si krokodil
Thënxhinjtë tu të rubintë s’më hiqen nga gjoksi Atdhe
Edhe pse trupi e duart e mia të mardhur ti nuk i nxe
Flet në emrin e profetëve e të perëndive
Zemrën ngrirë kallkan në vullkan pse nuk ma kthe…

PËRGJIGJE

Ju lutem, shkruaj komentin tuaj!
Ju lutem, shkruaj emrin tuaj këtu

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.